Voorjaar 2016

Voorjaar2016

Wat is het heerlijk als in het voorjaar de zon weer volop gaat schijnen en alle struiken, bomen en planten weer 'ontwaken' en uitlopen. Het is net of de natuur opeens ontploft. Opeens staan de fruitbomen in bloei met hun prachtige rose of witte bloesems, de forsythia die knalgeel zijn bloemen toont en de bollen die hun prachtige kleuren laten zien. Heerlijk, de lente is er weer. Het seizoen dat vernieuwing belooft en barst van het jonge leven. Al snel lopen we in T-shirt buiten omdat de zon elke dag sterker wordt. De ramen van de huizen gaan open, de bedden gaan in de zon, alles moet worden schoongemaakt. Alles wordt nagekeken of het nog goed werkt en of er nog herstelwerkzaamheden moeten gebeuren. Dit jaar moeten er een paar vrachtwagens met zwart zand op een gedeelte van het gras gebracht worden en er moet hier en daar wat geverfd worden. Als alle klussen zijn gedaan en de bloempotten en bakken weer met bloemen gevuld zijn, begint voor ons het zomerseizoen. We zijn er klaar voor!

     

Perzikboom.                                                                                   Kersenboom.

 

De vogels komen al snel terug van hun overwinteringsplek en zijn druk in de weer om een goede nestplaats te vinden. Het is elk jaar weer heerlijk als we de eerste kwikstaart in het gras zien en we wachten samen met de eerste kwikstaart vol spanning af wanneer de partner komt. Het is een geweldig gezicht als de vogels elkaar weer ontmoeten. Daarna begint al snel het ritueel van een nestplaats uitzoeken. Er zijn 2 eendenmanden bij het zwembad waar elk jaar de kwikstaarten in broeden. Maar welke mand zullen we nu nemen... de linker, of de rechter... Zo grappig om te zien, dan zie je een kwikstaart de linker mand in gaan, kijkt een poosje rond en komt heel parmantig weer naar buiten. Dan gaat ie naar de rechter mand om te inspecteren. Ondertussen komt de partner die dan ook de linker mand ingaat om kritisch te bekijken of deze mand goed genoeg is, en vervolgens naar de rechtermand gaat. Dit gaat zo een dag of 2 door voor het grote besluit is genomen. Dan kan het broeden beginnen. Ondertussen zijn de koolmezen en pimpelmezen al druk bezig om nestmateriaal aan te slepen. Al snel krioelt het van de vogels in allerlei pluimage.

 

Vogeldrukte.

Op een middag zag ik Harry - de eekhoorn - over het gras rennen naar een grote den toe. Even later vloog er al krijsend een lijster uit de boom. Ik haastte me om te zien wat er aan de hand was. Harry had het nest van de lijster ontdekt... Ik joeg Harry het bos in en keek of ik kuikens kon ontdekken. Ja hoor, 1 kuiken was op een lage tak gevallen en een andere zat op de grond. Die op de grond zat had een beetje bloed bij zijn staart... de dader was bekend. Ik zette ze hoger in de den en hoopte dat ze het zouden overleven. Voorlopig was Harry verdwenen, maar je weet het nooit natuurlijk. De volgende dag waren de lijster kuikentjes verdwenen, gelukkig zag ik nergens veren liggen, dus ik hoopte dat ma lijster haar kroost naar een veilige plek had weten te loodsen.

Dit jaar hebben we 3 merelnesten ontdekt. Eén achter de grote schuur, één in de kamperfoelie en het laatste nest zat in een grote den naast ons huis. De koolmezen hadden weer - net als vorig jaar - massaal bezit genomen van het 'mussenhotel' wat aan de kleine schuur hangt. En zo te zien waren alle vogelhuisjes ook bezet. Het was weer een drukte van belang en soms als we buiten liepen vlogen de vogels links en rechts met een rotgang om ons heen. Onvoorstelbaar dat er nooit geen vogels tegen elkaar, of tegen ons opbotsten. Elke ochtend en aan het eind van de middag, waren de beide vogelbadjes druk bezet. Soms zaten er vogels in het kersenboompje te wachten tot er ruimte voor hun was. File bij het badderen!

    

Harry de eekhoorn.                                                                      Jonge lijsters.

 

Door de vogels verjaagd.

We zitten altijd graag onder de overkapping te genieten van alles om ons heen. Aan de dakgoot van de overkapping en aan de andere kant van ons huis voor de kamer, hangen bloempotten. Op een dag ontdekten we dat er een grauwe vliegenvanger een nestje in de middelste bloempot bij de overkapping had gemaakt. Dat was knap lastig omdat we daar steeds langs lopen als we in- of uit huis gaan. elke keer als we in- of uit huis gingen, werd de vogel van haar nest gejaagd en dat is niet de bedoeling. Oké de vogels hebben voorrang, dus gingen we verhuizen naar het grote terras wat voor onze kamer ligt. We zaten daar amper een paar dagen toen er een andere grauwe vliegenvanger in no-time óók een nestje in een bloempot had gebouwd. Ook in de middelste van de 3 bloempotten die daar aan de dakgoot hangen. Het leek bijna of ze het zo afgesproken hadden. We hebben een paar dagen de andere 2 potten van de dakgoot gehaald en de middelste - waar het nestje in zat - naar de rand geschoven, het verst van onze terrastafel af.Zo... dat lukte. De vogel accepteerde dat hij verhuisd was van de middelste plek naar de rand.  Een paar weken later, toen bij de beide nesten de eitjes uitgekomen waren en bijna alle vogeltjes uitgevlogen waren, dachten we naar de overkapping terug te kunnen gaan. Jammer, maar dat feest ging niet door omdat even voordat de laatste vogeltjes uitgevlogen waren, de hop besloot om in een oud wijnvat te gaan broeden die vlak bij de Dio staat. Dit oude wijnvat staat ver genoeg van onze plek onder de overkapping vandaan, maar de hop is een bijzondere vogel, en behoorlijk schuw. Zodra hij ons in de gaten kreeg was hij foetsie. Toch wilden we heel graag dat deze vogel bij ons ging broeden, dus het kostte ons geen moeite om nog een tijdje rekening met hun te houden. Dit was de reden dat we de hele zomer niet onder de overkapping konden zitten. Tja... als de vogels het voor het zeggen hebben, moet je je plaats wel weten natuurlijk. Hoe het verder gaat met de hop... is te lezen in het volgende verhaal.

    

Grauwe vliegenvanger.                                                      Hop.