Grasparkiet en Tuincentrum

Roelof is alleen thuis en zit buiten op het terras even uit te rusten van wat klusjes. Opeens komt er een mooi vogeltje uit het bos aanvliegen. Roelof ziet tot zijn verbazing een blauwe grasparkiet op het hek van het zwembad zitten. Het is best wel warm, zo'n 33 graden, maar we zitten toch echt niet in de tropen. Het lijkt of het vogeltje dorst heeft omdat hij rond het zwembad loopt en zelfs op het drijvertje gaat zitten wat in het zwembad ligt. Best gevaarlijk en Roelof wil beslist niet dat hij verdrinkt!

Daarom pakt hij wat vogelvoer en water en zet dit op de terrastafel neer. De parkiet is niet bang en vliegt naar het terras voor het voedsel. Maar blijkbaar heeft hij geen trek in wat eten of water. Zijn belangstelling gaat meer uit naar Roelof. Hij gaat op zijn schouder zitten, zelfs op zijn hand en even later op de benen van Roelof...

Nadat de vogel zich enige tijd vermaakt heeft met mijn echtgenoot, vliegt hij het bos weer in. Jaja, ik ben een bofkont... ik heb een interressante man!

Tuincentrum.

We gaan naar het tuincentrum om door te geven dat er sluiting zit in een waterpomp voor de besproeiing. Daar moeten we Gabor voor hebben omdat hij goed Engels spreekt. Ik zie een jonge vrouw die de boel aan het schoonmaken is en vraag of Gabor in het kantoor zit. 'Gabor?' 'Ja, Gabor, de man die goed Engels spreekt.' antwoord ik. 'Nem, nem Gabor munka itt van...' (Nee, hier werkt geen Gabor) 'O zeker weten dat hier een Gabor werkt!'. Op dat moment gaat de deur van het kantoor open en komt Gabor er toevallig uitlopen. Hij ziet ons en lacht. Ik kijk naar de jonge vrouw en vraag haar in het hongaars waarom ze zegt dat hier geen Gabor werkt. 'Hier werken 2 mannen die Gabor heten' zegt ze. Ik ben stomverbaasd als ze dit zegt en vraag haar nogmaals: 'waarom zeg je dan dat hier geen Gabor werkt?'. Haalt ze haar schouders op... Tja, wat moet je daar nou mee... Als ik later tegen Roelof mijn verontwaardiging uit, zegt hij doodgemoedereerd: 'Lammi, ze heeft niet voor niets een dweilstok in haar handen. En dat is helemaal niet erg, maar deze dame zal nooit verder komen, doodgewoon omdat ze daar geen zin in heeft'. Hongaren, ze blijven me verbazen.