Markt en een reparatie

Vandaag zijn we naar de grote markt in Lajosmisze geweest. Elke eerste zondag van de maand grote markt in Lajosmisze. Behalve de kleding, groente, fruit en rommelmarkt, is er dan ook een dierenmarkt. Veel paarden, kippen, varkens, eenden, vogeltjes, honden, kalkoenen en kuikentjes zijn er te koop. De zigeunermarktkooplui pik je er zo tussenuit. Hun kleding, huidskleur, lichaamsbouw en taal maken dat ze snel herkenbaar zijn. Deze mensen konden de markt uitgevonden hebben, het zit hun gewoon in hun genen lijkt wel. Ik moet altijd lachen om hun ietwat onbeschaamde manier van mensen benaderen om hun te verleiden tot het kopen van hun koopwaar. Leuk. Er loopt een vrouw die twee hanen aan de pootjes vasthoud. Ik zie dat tenminste één haan het loodje heeft gelegd, de oogjes zijn gesloten... Ik kijk opzij en zie een man met twee bolletjes van puppies, schattig om te zien en zeker nog te jong om al bij de moeder weg te moeten gaan.

Elke dag meer blaadjes

Even verderop zit een man met een prachtige kaukászpup. Een eindje verder komen we bij de varkens. Biggen die in aanhangwagens tegen elkaar aan liggen en zich warmen in de zon. Hun buren de eenden hebben het minder prettig. Ze zitten in kleine kooien opeengedrukt en hebben weinig bewegingsruimte. Er hangt een groen waas over de bossen. De stammen van de bomen kun je per dag minder goed zien omdat er elke dag meer blaadjes aan komen. De krentenbossen staan in volle bloei, net als de hagedoorn, de fruitbomen en verschillende struiken. De tulpen zijn nu aan de beurt nadat de narcissen al zijn uitgebloeid op een enkele na. De natuur ontwaakt langzaam maar zeker na een lange winter.

We hebben een paar mooie dagen gehad, en de laatste dagen is het wat miezerig en nat. Dat kun je ook goed merken, het gras spuit de grond uit, net als het onkruid. Als voorbereiding op een zomer grasmaaien, heeft Roelof de grasmaaier 26 maart weggebracht om na te laten kijken. Er moest een nieuw mes in en dat... moet besteld worden. We zijn samen al een paar keer bij het bedrijf geweest om te kijken of hij klaar was. Niet dus. Elke keer werd het weer een halve week doorgeschoven. Gisteren ging ik er alleen naar toe en vroeg of hij nú klaar was. De vrouw achter de balie sprak expres langzaam zodat ik haar verhaal goed volgen. Egy pillanat (een ogenblik) zei ze, en ze ging bellen om te kijken hoe het er voor stond met de bestelling. 

Ondertussen keek ik wat rond en zag een grote kalender hangen die je in Nederland niet meer ziet. Het was een pin-up kalender. Een grote foto van een schaars geklede dame hing pontificaal boven de balie en goed in het zicht! Vroeger hing bijna in elke garage ook zo'n kalender in Nederland. Totdat er bepaalde 'dames' zich beledigd voelden... Waarschijnlijk hadden deze 'dames' een groot minderwaadigheidscomplex dat ze zich zo beledigd voelden. Kort na die tijd werden dit soort kalenders verboden. Belachelijk. Ik begon te glimlachen bij die nostalgische gedachten over vroeger. Wat is er mis met een mooie meid op een kalender? Heerlijk dat dat hier nog gewoon kan en niemand zit te zeuren. De vrouw achter de balie legde de telefoon neer en vertelde dat het nieuwe mes per post naar hun toe zou komen. Ze kon me niet vertellen wanneer het klaar zou zijn. Afwachten dus maar weer. Als het nog even een poosje duurt, kunnen we beter de zeis nemen ipv de grasmaaimachine. Dan staat het kniehoog denk ik, maar dat is dan een probleem voor Roelof en niet voor mij.

Het is middernacht, ik zit buiten wat mail te beantwoorden. Een klein groen boomkikkertje zit op het richeltje van het raam. Roelof een biertje, ik een wijntje. Volle maan en een heldere hemel. Af en toe blaffen de honden van de buren, verder is het stil hier... aan de rand van de poesta.